Neverhood (1996)

Szalenie oryginalny pomysł, zaczerpnięty wprost z filmu ,,Neverhood Chronicles'' zrodził grę The Neverhood. Gra jest godna uwagi, chociażby dlatego, że tworzona była pod okiem Douga TenNapela, twórcy chociażby takich hitów jak ,,Earthworm Jim'', i wytwórni filmowej DreamWorks Interactive, której raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Charakterystyczną cechą tejże gry jest wykonanie: 3 tony plasteliny (konkretnie była to bardzo wytrzymała pianka, jednak załóżmy, że była to plastelina), którą pobudził w ruch komputer, za pomocą techniki poklatkowej. Świetnie zbalansowane zagadki i łamigłówki, które mogą być nie do przeskoczenia nawet dla dojrzałych graczy, plus humor. Momentami infantylny i dziecinny, jednak można na to przymrużyć oko. To, czym najbardziej urzekła mnie ta gra, to muzyka. Genialny jazz autorstwa Terry'ego Scott'a Taylor'a, bardzo adekwatny do miejsc, w których aktualnie przebywamy. Kolejnym ciekawym elementem rozgrywki jest fabuła, która nie jest ani trochę nam przybliżona. Dopiero w czasie gry zbieramy dyski, po zebraniu których będziemy mogli obejrzeć całą historię opowiedzianą przez przyjaciela głównego protagonisty, Williego. Są one niezbędne do ukończenia gry. Rzeczą która została szczególnie zapamiętana przez graczy, jest pamiętna ściana, trwająca 30 pomieszczeń, na której został wyryty cały proces tworzenia gry, i najważniejsze informacje. Gracz zmuszony jest przez nią przejść, bo po niej jest dysk. Oprócz tych 30 pomieszczeń, gracz musi się jeszcze wrócić przez te 30 pomieszczeń, co daje w sumie 60 okienek do przejścia.

Nieziemsko ciekawa gra, połączona z interesującym wykonaniem i muzyką. Polecam.